Deklaracja Komitetu Honorowego Obchodów 330. Rocznicy Wiktorii Wiedeńskiej
Pamiętna Bitwa pod Wiedniem, zwana także Wiktorią Wiedeńską wraz z datą tego wydarzenia – 12 września 1683 roku – zagościły na stałe w chlubnej tradycji Polski i Europy.
W obliczu wielu zmagań z wrogami nękającymi Rzeczpospolitą w XVII w., pomimo wyczerpania wojennego, finansowego i politycznego, Polacy wraz ze sprzymierzonymi wojskami Koalicji zjednoczyli się pod dowództwem wybitnego wodza i przenikliwego polityka, króla Polski Jana III Sobieskiego, stając w obronie Europy zagrożonej podbojem Imperium Osmańskiego. Wspólnie przelana krew wielu narodów, chrześcijan i muzułmanów, powstrzymała na długie lata wojny religijne na większej części naszego kontynentu.
Państwo tureckie, jako jedno z nielicznych, pomimo poniesionej klęski, uznało szlachetność walki wojsk dowodzonych przez polskiego monarchę. W tragicznych dla Polski czasach XVIII i XIX w., Imperium Osmańskie jako jedyny kraj nie uznało rozbiorów Polski. Na osmańskim dworze, podczas oficjalnych uroczystości, oczekiwać miał pusty fotel dla reprezentanta Rzeczypospolitej, a na pytanie padyszacha, gdzie jest poseł Lechistanu, władca otrzymywał odpowiedź: „ambasador nie był w możności przybyć".
Stawienie się z odsieczą pod Wiedniem i skuteczne odparcie potężnej armii Kara Mustafy rozsławiło imię Jana III Sobieskiego jako obrońcy chrześcijaństwa, i to daleko poza granicami Europy. Król Polski, zwany odtąd przez pokonanych Turków „Lwem Lechistanu", a przez chrześcijan „Obrońcą Wiary", mimo odniesionego wielkiego zwycięstwa, nie przypisał go sobie, ale Bogu – zawierając je w pierwszych słowach listu skierowanego do Papieża Innocentego XI: "Venimus, vidimus et Deus vicit". Zwycięstwo to miało bowiem również wymiar duchowy. Było rodzajem pospolitego ruszenia modlących się chrześcijan, na czele z Królową Polski Marią Kazimierą oraz kapłanami, których wpływ na decydujących o bitwie monarchów, Cesarza Austrii i Króla Polski, był znamienny, kapucynem bł. Markiem z Aviano i pierwszym marianinem bł. Stanisławem Papczyńskim. „Bóg i Pan nasz na wieki błogosławiony dał zwycięstwo i sławę narodowi naszemu, o jakiej wieki przeszłe nigdy nie słyszały", tak po odniesionej wiktorii zaczął król Jan III Sobieski list do żony.
W odpowiedzi na prośbę polskiego monarchy, Stolica Apostolska przystała, aby dzień wygranej bitwy upamiętniał wstawiennictwo Matki Bożej Zwycięskiej jako Wspomnienie Najświętszego Imienia Maryi.
Wiktoria Wiedeńska utrwaliła w świadomości powszechnej obraz Najjaśniejszej Rzeczypospolitej jako przedmurza chrześcijaństwa. Polska nawiązała tym samym do swej historii z czasów Henryka II Pobożnego (który zatrzymał dalszą inwazję Imperium Mongolskiego w XIII w., zakończoną bitwą pod Legnicą), czy Władysława III Warneńczyka (który w XV w. w bitwie pod Warną na jakiś czas powstrzymał Imperium Osmańskie przed marszem w głąb Europy). W przyszłości zaś, to wiekopomne zwycięstwo spod Wiednia stało się zaczynem innych ważnych wydarzeń. W XX w. Rzeczypospolita stanęła do walki „za wolność naszą i waszą", przeciw dwóm totalitarnym reżimom, bolszewickiemu w 1920r. i nazistowskiemu w 1939r., stając się ponownie tarczą chroniącą wartości, na których opiera się kultura chrześcijańskiej Europy.
Bitwa Wiedeńska zaliczana została do „najważniejszych bitew w historii, które uratowały Europę".
Zwycięstwo pod Wiedniem w sposób szczególny obchodzono na 100-lecie i 200-lecie bitwy, a w wolnej Polsce w 250 rocznicę, do czego szczególną wagę przykładał Marszałek Józef Piłsudski. Pielgrzymujący do Ojczyzny w 1983 roku bł. Jan Paweł odwiedzał liczne kościoły i z wyjątkowym namaszczeniem przypominał o obchodach 300 rocznicy tej chwalebnej historii.
Dzisiaj, w 330 lat od Wiedeńskiej Wiktorii, pragniemy przypomnieć mieszkańcom Europy, że była ona wydarzeniem ważnym dla całego kontynentu i dla wielu narodów. Zwycięstwo to zostało odniesione dzięki poświęceniu partykularnych interesów dla większego i wspólnego dobra. A pamiętając słowa bł. Jana Pawła II: „Jedność Europy będzie mocniejsza, jeśli zostanie oparta na wspólnych korzeniach chrześcijańskich", deklarujemy nasze poparcie dla wszelkich działań i wydarzeń kulturalnych, mających na celu rzetelne upamiętnienie Bitwy pod Wiedniem, jak również utrwalanie chrześcijańskiej tożsamości Europy w duchu poszanowania i tolerancji dla drugiego człowieka.
Komitet Organizacyjny udzieli zgody na posługiwanie się logo Komitetu Honorowego, Wszystkim, którzy zachowując ducha tego wydarzenia, zechcą współuczestniczyć w organizowaniu obchodów.