Duchowe
„W roku 1983 na szerokie tło naszego tysiąclecia (…) rzuca się jasnym refleksem historyczna data sprzed trzystu lat: Odsiecz Wiednia, Wiktoria Wiedeńska! Jest to rocznica, która łączy nas, wszystkich Polaków, a także naszych sąsiadów z południa oraz z zachodu – bliższych i dalszych. Tak jak przed trzystu laty połączyło nas wspólne zagrożenie, tak samo po trzystu latach – rocznica walki i zwycięstwa”.
Ojciec Święty bł. Jan Paweł II
/fragment homilii wygłoszonej podczas Mszy św. na Stadionie Dziesięciolecia w Warszawie, 17 czerwca 1983 r./
Wspomnienie Imienia Maryi
Znamienna i cenna data - 12 września każdego roku powinna stanowić jasne wskazanie, tak jak jasne, lecz warte przypomnienia jest jej przesłanie. Dzień ten powinien stanowić asumpt do skupienia i modlitwy. Jest to dzień - Imienia Maryi. Czcimy je w Kościele w sposób szczególny, ponieważ należy ono do Matki Boga, Królowej nieba i ziemi, Matki miłosierdzia. Dzisiejsze wspomnienie - "imieniny" Matki Bożej - przypominają nam o przywilejach nadanych Maryi przez Boga i wszystkich łaskach, jakie otrzymujemy od Boga za Jej pośrednictwem i wspomożeniem, wzywając Jej Imienia. Jest Ona - zgodnie z wolą Chrystusa, wyrażoną na Krzyżu - Matką całego Kościoła i nieustającą pomocą dla niego. Po Wniebowzięciu została ukoronowana na Królową nieba i ziemi. Polacy czczą Ją także jako Królową Polski. Jako Matka Zbawiciela jest naszą Współodkupicielką i Pośredniczką u boku jedynego Pośrednika, jedyną po Jezusie, naszym Zbawcy ucieczką grzeszników i obroną przed zasadzkami zła. Najdoskonalsze boskie stworzenie, jako jedyna zachowała wiarę wtedy, gdy wszyscy zwątpili. Polacy zawsze mieli tę intuicję – jak wyraził poeta „w którą wierzy nawet taki, który w nic nie wierzy”, aby uciekać się do Maryi w różnych momentach dziejowych.
Dzień ten jest również dniem sławetnej, zwycięskiej bitwy pod Wiedniem, gdzie wojska dowodzone przez króla Polski Jana III Sobieskiego w 1683 roku uratowały tożsamość chrześcijańskiej Europy. Dzięki temu orężnemu zwycięstwu, chrześcijańska cywilizacja mogła dalej kształtować kulturę narodów Europy i rozwijać ich wspólnego ducha. Venimus, vidimus et Deus vicit - "Przybyliśmy, zobaczyliśmy i Bóg zwyciężył" - takie słowa napisał polski monarcha do Ojca Świętego po zwycięskiej bitwie. Wiara króla Jana III Sobieskiego w przemożne orędownictwo Maryi, której zawierzył losy bitwy, stała się kanwą święta Jej Imienia, które na osobistą prośbę polskiego króla i jako wotum za zwycięstwo ustanowił i włączył do liturgii Kościoła papież Innocenty IX.
Szczególna ta data łączy się również z nowym ważnym i wartym podkreślenia tytułem Maryi, nadanym Jej przez Ojca Świętego Jana Pawła II w 1983 roku, na trzystulecie bitwy wiedeńskiej – jako Matki Sprawiedliwości i Miłości Społecznej, z głównymi uroczystościami odpustowymi w Piekarach Śląskich. W duchu posłannictwa Matki Boga do swego ludu, opieka Maryi nad polskim narodem roztaczana od stuleci wyraziła się poprzez pierwszy hymn Polski – Bogurodzicę, Jej 600-letnie królowanie na Jasnej Górze, a przede wszystkim w pełnym zaufania zawierzeniu Jej szczególnemu wstawiennictwu, okazywanym przez wielu naszych rodaków w tej pielgrzymce przez ziemię wczoraj i dziś. Matka Sprawiedliwości i Miłości Społecznej, i Królowa Rodzin patronuje nam za sprawą bł. Jana Pawła II w nowych wyzwaniach najstarszej Maryjnej modlitwy litanijnej – litanii loretańskiej. Sprawowane przez Maryję tytuły umacniają przekonanie o konieczności zwrócenia się do naszej Matki i Królowej, i powierzenia Jej tak jak przed wiekami sprawy kształtowania polskiej myśli społecznej i stojącego u jej podstaw – solidaryzmu społecznego pomiędzy rodakami w naszej ojczyźnie i na całym świecie.
Ojczyzna - jest - wspólnotą narodową będącą nierozerwalnym związkiem pokoleń minionych, teraźniejszych i przyszłych. Źródłem siły i żywotności wspólnoty narodowej jest wolność i autonomia tworzących ją obywateli oraz poszanowanie dla jej naturalnego wewnętrznego pluralizmu. Moralne podstawy polskiej wspólnoty narodowej w toku dziejów zostały ukształtowane przez chrześcijaństwo, a w nim głównie przez katolicyzm. Zgodnie z tym duchem zasadami organizacji polskiej wspólnoty winny być solidarność, równość wobec prawa i sprawiedliwość społeczna. Sprawiedliwość społeczna rozumiana jako sposób takiej organizacji wspólnoty narodowej, by nie rozrywały jej pogłębiające się nierówności między wąską grupą najbogatszych a całą resztą społeczeństwa. Wspólnota oznacza bowiem także troskę o przyszłość naszego Państwa i o generacje Polaków, które przyjdą po nas. Dla umocnienia i wzrostu siły wspólnoty narodowej, jako wyzwania na każde, a w szczególny sposób na dzisiejsze, trudne społecznie czasy, potrzebne jest współdziałanie wielu środowisk patriotycznych, chrześcijańskich i katolickich. W duchu tego przekonania i tej wiary, zwrócenie się o wstawiennictwo Maryi i wzywanie Jej Imienia do spraw ważnych dla Ojczyzny jest naszym przywilejem i obowiązkiem.
/Anna Figlewicz, Mariusz Ciechomski/